You want massage?

Vandaag op naar Penang, een eiland voor de noordwest-kust van Maleisië. De iets meer dan 200 km zouden we volgens het navigatiesysteem moeten afleggen in 3,5 uur.  Het eerste gedeelte van de route liep nog door de bergen en we passeerden diverse kleine dorpjes. Er werd op veel plaatsen aan de weg gewerkt en ook waren er veel vrachtwagens op de weg die stapvoets reden. Het schoot niet erg op, maar het mooie landschap maakte veel goed. Toen we eenmaal op de grote tolweg reden die het zuiden met het noorden verbindt, schoot het lekker op. Toen we op Penang aankwamen was het bewolkt en regende het en was het 27 graden.

Ons hotel ligt aan zee in het plaatsje Batu Ferringhi. Nadat we hadden ingecheckt en geregeld hadden dat onze huurauto bij het hotel werd opgehaald, hebben we de omgeving even verkend. Zo op het eerste gezicht was er niet zo heel veel te beleven, maar dat zou veranderen bleek later.

Ons diner was een echt multi-culti etentje. Twee Nederlandse meiden op Penang in Maleisië, eten een Italiaanse pizza en Indiaas naanbrood in een restaurantje dat gerund wordt door een Pakistani. 

Na het eten besloot ik om maar eens gehoor te geven aan de veelgehoorde vraag "you want massage?". Het barst hier namelijk van de massage-salons en ook ons hotel heeft er een, gelegen aan het strand met uitzicht op de oceaan. Ik had namelijk nog steeds last van mijn kuit. Waarschijnlijk het resultaat van het vele trappen lopen tijdens de wandeltocht door Taman Negara. 
De massage-meneer had waarschijnlijk de avond van zijn leven want hij heeft zich behoorlijk uitgeleefd. Zulke witte benen had hij vast nog nooit gezien. Het viel niet mee, het was beslist geen zachtaardige behandeling door een knappe masseur. De masseur was van middelbare leeftijd met slechts een paar tanden in de mond. Toen ik een paar keer aangaf dat het wel heel pijnlijk was, zei hij "muscles tight, muscles very tight". Er werd behoorlijk gekneed, geknepen en gekraakt. En nu maar hopen dat de beentjes fit zijn om morgen Georgetown te gaan verkennen. De hoofdstad van Penang die op de Werelderfgoedlijst staat en de tweede stad van Maleisië is. 

Terug op de kamer was Claire al gedoucht en we waren eigenlijk niet van plan om er nog op uit te trekken. Maar toen ik ontdekte dat er hier in Batu Ferringhi een pasar malam (avondmarkt) was, zijn we toch maar weer op pad gegaan. Toen we buiten kwamen bleek de hele straat voor ons hotel omgetoverd te zijn tot een markt waar vanalles te koop was: tassen, kleding, horloges, souvenirs, etc. En zo kwamen we er achter dat het dorp 's avonds pas begint te leven.