Orang "very" Putih

Vandaag hebben we voor het eerst kennisgemaakt met de Maleisische definitie van tijd. Waar wij westerlingen over het algemeen mensen van de klok zijn, is tijd in Maleisië erg flexibel. We zouden om 9.00 uur bij ons hotel opgehaald worden voor onze trip naar Manukan-eiland. Dus toen het 9.05 uur was, hebben we ons gemeld met de vraag waar onze chauffeur bleef. De portier keek ons vriendelijk lachend aan en zei "dit is Maleisië, de chauffeur is pas 5 minuten te laat". Met andere woorden kom maar terug als hij er over een half uur nog niet is. En warempel om 9.15 uur kwam netjes het busje voorrijden. Op naar één van de eilanden in de Zuid-Chinese zee voor de kust van Kota Kinabalu. Een speedboot bracht ons in 10 minuten naar Manukan-eiland waar we in de ochtend de mogelijkheid hadden om te snorkelen. Het eiland bleek vandaag een invasie te beleven van Chinese toeristen die eveneens kwamen om te snorkelen. Nu is dat best wel een grappig gezicht om Chinezen die niet kunnen zwemmen te zien snorkelen. Dus wat doe je dan als je niet kunt zwemmen? Juist ja, je doet gewoon een zwemvest aan. Het snorkelen viel wel een beetje tegen als je Curaçao gewend bent. Geen zeeschildpadden, wel een paar mooie gekleurde vissen gezien. 

Tijdens de barbecuelunch vertelde de gids ons dat wij Nederlanders in de ogen van de Maleisiërs een erg blanke huid hebben en dat ze ons daarom orang putih noemen, blanke mens. En vanwege mijn opvallend gekleurde benen ben ik daarom meteen orang "very" putih gedoopt! 

Na de lunch zijn we terug gegaan naar het vaste land en hebben we het centrum van Kota Kinabalu verkend. Zoals in bijna iedere Maleisische plaats waren ook hier weer een aantal markten waar vanalles aan de man gebracht werd. Ondertussen was het bijna 16.00 uur en werden we getuige van het fenomeen van de "hawker-stalls", kleine eetkraampjes die opgebouwd worden en waar de meest heerlijke gerechten geserveerd worden. Uit alle hoeken en gaten kwamen kleine verrijdbare keukentjes, tafels en de bekende plastic stoelen tevoorschijn. En zo bouwt iedereen zijn eigen kleine restaurantje. 

Morgen gaat om 4.40 uur (!) de wekker want om 5.20 uur worden we opgehaald om naar het vliegveld gebracht te worden. Onze vlucht naar Sandakan vertrekt om 7.00 uur. Onze laatste drie dagen in Borneo beginnen daar met een bezoek aan het eilandje Selingan, ook wel "Turtle-island" genoemd. De voorzieningen zijn daar vrij basic, dus we verwachten daar geen WiFi te hebben. Waarschijnlijk komt het volgende bericht pas over drie dagen vanuit Kuala Lumpur.