No durians

Het beloofde vandaag weer een warme dag te worden: sunny en 34 graden. Na het ontbijt hebben we ons dus maar opgemaakt voor een dagje relaxen aan het zwembad. Heerlijk: krantje/boekje lezen, af en toe een duik in het zwembad en onze medebadgasten bekijken. Zo kom je dag wel door hier op Penang. Omdat we nog wat bestellingen uit NL hadden doorgekregen hebben we later op dag de bus naar Georgetown genomen. In elke bus hangt hier trouwens een bordje met de tekst "No durians". Deze waarschuwing kom je in meer hotels en openbare gebouwen tegen. En ook mag je de vrucht niet meenemen in een vliegtuig. De bijnaam van deze vrucht is stinkvrucht en niet ten onrechte. De doerian stinkt echt enorm. Het vruchtvlees schijnt wel erg lekker te zijn en er wordt zelfs chocola en ijs van gemaakt. Over de doerian wordt daarom gezegd: "smells like hell, tastes like heaven".
Nadat we weer terug waren in Batu Ferringhi hebben we op een markt een hapje gegeten. Dit overdekte pleintje werd omgeven door allerlei kraampjes waar je diverse gerechten kon bestellen, van pizza tot kebab en van Japans tot Chinees en Maleisisch eten. 

De dag hebben we afgesloten met het inpakken van de rugzakken. Je zou denken dat we daar steeds handiger in worden, maar gezien het feit dat we gedurende 3 weken ook regelmatig "economisch bezig zijn" wordt het een steeds lastigere klus om alles in één rugzak te krijgen. Deze generale inpak-repetitie is gelukkig goed verlopen. Op naar Langkawi.